BUTTHOLE SURFERS Locust Abortion Technician LP

Wczesna połowa lat 80. obfitowała w szalone kombinacje - The Birthday Party, Black Flag i Minor Threat miały surową siłę, rozgrzewającą umysł w ciągu sekund. SWANS, Einsturzende Neubauten i Big Black stworzyli przygniatającą ścianę dźwięku. A Sonic Youth przedstawili zawrotnie nieprzewidywalną mieszankę sztuki, kultury pop i sonicznego ataku. Butthole Surfers mieli wspólne elementy ze wszystkimi tymi grupami, ale dodali do nich szaleńczo psychodeliczny akcent i skłonność do dziwacznych spektakli.

40 lat później, The Butthole Surfers (którego podstawowy skład tworzyli: Gibby Haynes, Paul Leary, King Coffey) we współpracy z Matador Records wydali serię remasterowanych reedycji , która z pewnością ucieszyła fanów sceny indie-rocka lat 80! W marcu ukazały się pierwsze trzy wydawnictwa: "PCPPEP", "Psychic... Powerless... Another Man’s Sac" i "Rembrandt Pussyhorse". Druga część wydanych przez Matador reedycji najważniejszych płyt Butthole Surfers kontynuowana jest trzema z ich najbardziej szalonych pozycji w dyskografii: "Cream Corn from the Socket of Davis” z 1985 roku, "Locust Abortion Technician” z 1987 roku i "Hairway to Steven" z 1988 roku.

Okres, w którym te albumy zostały pierwotnie wydane, zbiegł się z przejściem zespołu Butthole Surfers od bycia dziwacznymi wyrzutkami z Teksasu do uznanych na całym świecie obscenicznymi królami amerykańskiego podziemia. W 1985 roku wciąż byli sensacją wśród przesiąkniętych halucynacjami punkrockowych dziwaków. Do 1988 roku zdążyli już odbyć trasę po Europie, ich albumy były wydawane na całym świecie, a oni sami kupili dom w Driftwood w Teksasie, który miał służyć jako ich baza.

"Locust Abortion Technician" to trzeci pełnometrażowy album studyjny Butthole Surfers, wydany w marcu 1987 roku przez Touch and Go. Był pierwszym albumem Butthole Surfers, który nie został nagrany w profesjonalnym studiu. Zmęczony życiem w trasie, zespół przeniósł się w 1986 roku do Winterville, gdzie wynajęli mały, dwupokojowy dom i za skromne oszczędności kupili stary 8-ścieżkowy magnetofon Ampex i dwa mikrofony. Po stworzeniu tymczasowego studia domowego, zaczęli nagrywać materiał, który stał się ich trzecim pełnym albumem. Pomimo tego, że korzystali ze słabszego sprzętu niż przy poprzednim wydawnictwie, gitarzysta Paul Leary uważał, że gorsze wyposażenie zmusiło zespół do większej kreatywności. Dodatkowo, nowe studio uwolniło zespół od konieczności martwienia się o koszty nagrywania, co dało im jeszcze większą swobodę eksperymentowania niż wcześniej.

Wiele utworów z tego albumu przeszło również intensywną obróbkę w studiu. Choć takie podejście stało się tradycją Butthole Surfers, „Locust Abortion Technician” był jednym z ich ostatnich albumów nagranych w ten sposób - na późniejszych wydawnictwach zespół wchodził do studia z bardziej dopracowanymi kompozycjami. Jeff Pinkus wyraził opinię, że wcześniejsze, bardziej chaotyczne sesje nagraniowe prowadziły do spontanicznej kreatywności, która napędzała ich wczesne albumy. Bez nikogo, kto by im patrzył na ręce, zespół przygotował materiał będący nieprzerwaną dawką halucynogennego szaleństwa. Maniakalne riffy na przesterowanych gitarach i wokale Gibby'ego przepuszczone przez efekty są rozrzucone po całym albumie, z rewelacyjnym skutkiem. Dla wielu osób „Locust” to album, na którym Butthole Surfers w pełni zrealizowali swój szalony potencjał. Na „Locust Abortion Technician” zadebiutował basista Jeff Pinkus i ponownie pojawiła się druga perkusistka, Teresa Nervosa, która opuściła zespół w grudniu 1985 roku.

Tracklista:

1.Sweat Loaf
2.Graveyard
3.Pittsburgh to Lebanon
4.Weber
5.Hay
6.Human Cannonball
7.U.S.S.A
8.The O-Men
9.Kuntz
10.Graveyard (Pt. 2)
11.22 Going on 23