RIHANNA Talk That Talk LP Green

Rihanna, Rihanna… Już od kilku lat czekamy na nowy album i co? Nic. Riri oczywiście nie wypadła z show-biznesu, nie zaszyła się w lesie i nie została pustelnikiem. Produkuje bieliznę, kosmetyki, jest mamą na pełen etat, chodzi do sądu ze swoim wspaniałym mężem, ASAP Rockym… ale nowej muzyki jak nie było, tak nie ma. Okej, dostaliśmy dwa numery do Black Panther i występ na Super Bowl, ale po tylu latach to wciąż za mało. „Lift Me Up” był przeciętny, wręcz hollywoodzko sztampowy, a Born Again – znacznie ciekawszy – został pominięty w medialnym szale. No cóż, znacznie lepiej wspominam jej duet z Kendrickiem na LOYALTY. z DAMN., o którym wielu chyba zapomniało.Tak czy inaczej, Rihanna to jedna z największych popowych wokalistek naszych czasów – czy to się komuś podoba, czy nie. Nie jest doskonałą technicznie wokalistką, ale czy Madonna jest? No właśnie. W popie charyzma i osobowość liczą się bardziej niż skala głosu. Riri od początku miała to „coś”, ale jej prawdziwa eksplozja nastąpiła w erze Good Girl Gone Bad – przestała być grzeczną dziewczynką z Barbadosu i stała się prawdziwą diwą. Jej styl stał się odważniejszy, muzyka bardziej dojrzała, a jej głos nabrał charakteru. Jeśli ktoś twierdzi, że „zrobiła karierę, bo zaczęła pokazywać cycki”, to chyba nie do końca wie, jak działa popkultura… albo nigdy żadnych nie widział.Jeśli miałbym wskazać moment, w którym Rihanna zaczęła mnie naprawdę interesować, to byłby to Rated R. To wtedy jej muzyka stała się bardziej intrygująca. Dziś jednak chcę skupić się na często pomijanym Talk That Talk (2011). Album podzielił krytyków i słuchaczy – spodziewano się tanecznej spójności jak na Loud, a dostaliśmy stylistyczny miszmasz. Są tu zarówno electropopowe bangery (Where Have You Been), lekko reggae’owe You Da One, jak i pop-rockowe We All Want Love. Dla wielu brak jednego kierunku był wadą, dla mnie – dowodem na jej wszechstronność. Różnorodność tego albumu sprawiła, że wciąż mnie zaskakuje.Gdybym miał wybrać ulubione numery, to na pewno Drunk on Love – ten utwór urzeka emocjonalnym wokalem i intymnym klimatem. Na drugim miejscu Watch n' Learn, w którym świetnie łączy reggae'owe korzenie z nowoczesnym R&B i klubowymi brzmieniami. Marzy mi się cały album Rihanny w takim stylu, bo jej głos idealnie pasuje do takiego grania. Tak, wiem – początkowe płyty miały sporo reggae’owych kawałków, ale były zbyt naiwne. Dopiero z wiekiem jej głos nabrał tej zadziorności, której wcześniej mi brakowało. Talk That Talk to dojrzały, zróżnicowany album, a szczyt tej ewolucji nastąpił na Anti. Mam nadzieję, że nowy album – w który wciąż wierzę – będzie jeszcze bardziej różnorodny. Nie napiszę, że to będzie „wielki powrót królowej”, bo królowa jest tylko jedna i nazywa się Beyoncé… ale to już temat na inną dyskusję.

Tracklista:
A1 You Da One
A2 Where Have You Been
A3 We Found Love
Featuring – Calvin Harris
A4 Talk That Talk
Featuring – Jay-Z
A5 Cockiness (Love It)
A6 Birthday Cake
B1 We All Want Love
B2 Drunk On Love
B3 Roc Me Out
B4 Watch N' Learn
B5 Farewell